Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη της Τομεακής Επιτροπής Ηρακλείου του ΚΚΕ προς τιμήν των 100 χρόνων ζωής και δράσης του ΚΚΕ με θέμα: «Όταν το σκουπίδι γίνεται χρυσός για τους λίγους, και δυσβάστακτο κόστος για το λαό. Διαχείριση απορριμμάτων από ποιον για ποιον;» και ομιλητή τον Χριστοφοράκη Γιάννη, μέλος του ΤΓ Ηρακλείου του ΚΚΕ.
Ο Γιάννης Χριστοφοράκης ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του:
«Το θέμα της «Διαχείρισης των Απορριμμάτων» δεν είναι ένα θέμα για ειδικούς, είναι ζωτικής σημασίας για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα καθώς συνδέεται με τους όρους διαβίωσης τους, το βιοτικό επίπεδο του λαού μας. Οι συνέπειες από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται για δεκαετίες και σε αυτόν τον τομέα δεν μπορούν να συγκαλυφθούν. Πλήττεται η δημόσια Υγεία, υποβαθμίζεται το περιβάλλον συνολικά, και η ζωή εργαζομένων σε αυτόν τον τομέα, γίνεται χρόνια αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Από αυτήν την πλευρά μελετάμε και μείς αυτό το ζήτημα.
Ακόμα και αν περιοριστούμε στα απορρίμματα οικιακού τύπου, η ταξική διαφοροποίηση κάνει σχετικά τα όρια ανάμεσα στο χρήσιμο μέρος των προϊόντων και τα απορρίμματα. Χαρακτηριστική η διάθεση ληγμένων από τα εργοστάσια ή τα σημεία πώλησης τροφίμων.
(….)Μέχρι τώρα τη συγκέντρωση και αποκομιδή των απορριμμάτων την κάνει το κράτος μέσω των Δήμων. βασικό χαρακτηριστικό έχει τη μεταβίβαση στην ιδιοκτησία του κράτους και του Δήμου, του σκουπιδιού που πριν πάει στον κάδο ανήκει στο λαϊκό νοικοκυριό ή στον ιδιοκτήτη του.
Το ιδιωτικό κεφάλαιο προφανώς αναλαμβάνει τη διαχείριση των απορριμμάτων με κριτήριο τα κέρδη του και όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Μάλιστα η διαχείριση των απορριμμάτων δεν ήταν πάντα τομέας που είχε στραμμένα τα επενδυτικά του σχέδια το κεφάλαιο. Την τελευταία δεκαετία και ιδιαίτερα στην προσπάθεια του να βγει από την κρίση, ανακάλυψε πως η ανάκτηση χρήσιμων υλικών, η ανακύκλωση μπορεί να του δώσουν άμεσα κέρδη, όπως έχει γίνει ήδη στην πράξη με τις ανώνυμες εταιρείες ανακύκλωσης που δημιουργήθηκαν και με κεφάλαια Δήμων και αλυσίδων πολυεθνικών καταστημάτων (βλέπε ΕΕΑΑ). Η εμπλοκή στην ανακύκλωση προσφέρει στο ιδιωτικό κεφάλαιο και τη δυνατότητα να διαφημίζει την ενασχόληση του με «κοινωφελές έργο» κάτι που συμβάλλει στην εκτόνωση της δυσαρέσκειας γι’ αυτή την εξέλιξη.
(….) Πολύ κουβέντα αντίστοιχα γίνεται από την Κυβέρνηση, την ΝΔ, τα στελέχη τους σε Δήμους κ Περιφέρειες τα τελευταία χρόνια, για την αντιμετώπιση της μείωσης των παραγόμενων απορριμμάτων, την αύξηση της ανακύκλωσης, την διαχείριση των αστικών αποβλήτων. Παράλληλα έχει ξεδιπλωθεί μια εκστρατεία για να πειστούν οι οι δημότες ότι οι ίδιοι έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την έως τώρα κατάσταση, επειδή μέχρι σήμερα σαν «καταναλωτές επέδειξαν αδιαφορία και αμεριμνησία». Άρα οι οικολογικές δράσεις, τα συνέδρια που διοργανώνονται από τον Δήμο, την Περιφέρεια, την ΕΕΑΑ γίνονται υποτίθεται για να αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση, να σεβόμαστε το περιβάλλον, έτσι θα βελτιωθεί και η ποιότητα ζωής μας.
Τι δεν απαντάνε αυτές οι ημερίδες που διοργανώνουν Δήμοι και Περιφέρειες; Από ποιον γίνεται η διαχείριση των απορριμμάτων και για ποιον, από ποιον γίνεται η ανακύκλωση και ποιος απολαμβάνει τα οφέλη της; Αν δεν απαντηθεί το ερώτημα αυτό η προσπάθεια για την «πρόληψη» της παραγωγής απορριμμάτων, για τη μείωση του όγκου των παραγόμενων απορριμμάτων, για τις εκστρατείες ενημέρωσης στην κοινή γνώμη και στα σχολεία, για την «ανακύκλωση που πρέπει να μπει στη ζωή μας», είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς αντικείμενο.
(….) Με βάση την ψευδεπίγραφη αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», ισχυροποιεί την «ανταποδοτικότητα» των υπηρεσιών καθαριότητας, τίθενται οι βάσεις για την εφαρμογή και σε επίπεδο νοικοκυριού ο κανόνας «πληρώνω όσο πετάω». Με βάση τον κανόνα αυτόν, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις καθώς παράγουν ελάχιστες έως μηδενικές ποσότητες σύμμεικτων (βρώσιμα μαζί με ανακυκλώσιμα) δημοτικών αποβλήτων, θα απαλλαγούν από το σύνολο σχεδόν των δημοτικών τελών καθαριότητας που πληρώνουν σήμερα, τέλη που θα φορτωθούν στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας.
(…) Όλα όσα προβάλουν η κυβέρνηση (σημερινή και προηγούμενες), και τα όργανα της (Περιφέρειες και Δήμοι), δεν έλυσαν το πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων: Απόδειξη η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στις υποδομές και την καθαριότητα, απόδειξη ακόμα ότι το πρόβλημα συνεχίζουν να το αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα, για παράδειγμα οι κάδοι δεν μαζεύονται στην ώρα τους, δεν έχουν αντιμετωπιστεί μολύνσεις του υδροφόρου ορίζοντα κ.α. με επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία τους και μάλιστα παρά τα απανωτά ανταποδοτικά τέλη που πρέπει να πληρώνουν.
Γι αυτό δεν ευθύνεται η «αδιαφορία και αμεριμνησία των καταναλωτών» αλλά το ότι κράτος και αστικά κόμματα κοροϊδεύουν, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα. Δεν θέλουν και δεν μπορούν γιατί όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και τα στελέχη τους σε Δήμους, Περιφέρειες και Οργανισμούς, βλέπουν τα απορρίμματα και την διαχείριση τους όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, αλλά με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου που υπηρετούν.
Έτσι εξηγείται ότι παρά τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν πέσει για εκσυγχρονισμό μονάδων, για την ανακύκλωση, αυτά δεν μείωσαν αλλά αντιθέτως ενίσχυσαν τα ανταποδοτικά-«περιβαλλοντικά» τέλη (ανακύκλωσης, πλαστικής σακούλας, πρασίνου), την αφαίμαξη του λαού. Το χαράτσι στην πλαστική σακούλα, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Καθώς φορολογείται, για πρώτη φορά, το υλικό που χρησιμοποιείται περισσότερο από κάθε άλλο από τα λαϊκά νοικοκυριά. Η μείωση των αποβλήτων και η ανακύκλωση προκρίνονται ως εθνικός στόχος, όχι από σεβασμό στο περιβάλλον, αλλά γιατί εκεί επικεντρώνονται τα σχέδια, η τεχνολογία και οι πρακτικές των μονοπωλιακών ομίλων.
(…) Για το ΚΚΕ τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, με τα απορρίμματα χαρακτηριστικό παράδειγμα, δείχνουν την ανάγκη άμεσης ανατροπής του, αναζήτησης ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, είναι επιβεβαίωση της επικαιρότητας του σοσιαλισμού. Εμείς μιλάμε για μια άλλη διαχείριση των απορριμμάτων, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και προς όφελός τους.
H διαχείριση απορριμμάτων, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, με σεβασμό στο περιβάλλον, στην υγεία στους φυσικούς πόρους και στο λαϊκό εισόδημα, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με την κατάργηση του κεφαλαίου και όλων των οργάνων και μηχανισμών του αστικού κράτους, με εργατική εξουσία, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό τη οικονομίας και εργατικό έλεγχο.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και στα πλαίσια ενός κεντρικά και κρατικά διαμορφωμένου χωροταξικού σχεδιασμού, όπου θα λειτουργεί ένας ενιαίος κρατικός φορέας διαχείρισης απορριμμάτων και αποβλήτων, θα μπορεί να εξασφαλιστεί μια τέτοια λύση.
Το πλεονέκτημα αυτού του δρόμου ανάπτυξης βρίσκεται στο γεγονός ότι η κοινωνία θα είναι απαλλαγμένη από τα εμπόδια και τις στρεβλώσεις που προκαλεί η υποταγή της παραγωγής στο νόμο του κέρδους. Ενώ στο επίκεντρο θα βρίσκονται οι ανθρώπινες ανάγκες και η προστασία του περιβάλλοντος.
(….) Όμως έχει τεράστια σημασία η ταξική πάλη σήμερα. Σε αυτήν την κατεύθυνση προτάσσουμε ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο πάλης και διεκδικούμε άμεσα:
- Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που δίνει το σύνολο της διαχείρισης των απορριμμάτων στο ιδιωτικό κεφάλαιο και ταυτόχρονα επιβαρύνει με επιπρόσθετη φορολογία τα λαϊκά στρώματα. Να αποκλειστεί κάθε ιδιωτικοποίηση. Να μην δοθεί η δυνατότητα εκχώρησής της αποκομιδής και καμίας άλλης λειτουργίας σε ιδιώτες. Άμεσα, με ευθύνη του κράτους, να προχωρήσει ο πλήρης εκσυγχρονισμός του πάγιου και κινητού εξοπλισμού.
- Όχι στη μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Να πληρώσει το κεφάλαιο με πρόσθετη φορολογία.
- Πλήρη και σταθερή δουλειά για το σύνολο των εργαζομένων του κλάδου, με πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και ένταξη τους στο καθεστώς των ΒΑΕ. Κανένας εργαζόμενος κάτω από 751€.
- Αποκλειστικά κρατική ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων, που θα αφορά στην μείωση των παραγόμενων απορριμμάτων και την προώθηση της ανακύκλωσης με την διαλογή στην πηγή.
Ταυτόχρονα το Κόμμα μας είναι σταθερά ενάντια σε κάθε προσπάθεια «δαιμονοποίησης» των χώρων ασφαλούς υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ), καθώς αποτελούν τον αναντικατάστατο, και χαμηλού κόστους, ταυτόχρονα τελικό υποδοχέα του μεγαλύτερου μέρους του ρεύματος των σύμμεικτων απορριμμάτων. Η εξεύρεση όμως νέων χώρων για τέτοιες εγκαταστάσεις (ΧΥΤΑ, ΧΥΤΥ κ.α.) να αποτελέσει μέρος ενός συνολικού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων, να γίνει με ευθύνη του κράτους και με κριτήριο την ποιότητα ζωής του λαού.
(….) Φίλοι και σύντροφοι,
Στα 100 χρόνια του Κόμματος τιμάμε όλους όσοι και όσες έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν για τα μεγάλα ιδανικά μας. Απευθυνόμαστε στους σημερινούς αγωνιστές, σε μια περίοδο που απαιτεί επίσης θυσίες και ανιδιοτέλεια, ιδεολογική και προσωπική αντοχή σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος, κρίσης και αυξημένων προσωπικών, οικογενειακών αναγκών.
Με πείσμα και καρτερικότητα παρά την έλλειψη εμφανών αποτελεσμάτων και με επίγνωση της σημασίας της καθημερινής επαναστατικής πολιτικής δράσης σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Με σιγουριά ότι οι ανώριμοι καρποί σίγουρα θα ωριμάσουν, με ετοιμότητα να ανταποκρινόμαστε στις οποιεσδήποτε εξελίξεις και τα γυρίσματα των καιρών.
Σήμερα χρειάζεται ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, στην πάλη για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την εδραίωση της αντικαπιταλιστικής – αντιμονοπωλιακής κοινωνικής συμμαχίας, ικανό να ηγηθεί στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Παρά τις επιμέρους ενστάσεις ή παρατηρήσεις, μπορεί ο καθένας να αναγνωρίσει ότι η 100χρονη αυτή πορεία χαράχτηκε και συνεχίζεται με την ειλικρινή και ανιδιοτελή προσφορά χιλιάδων μελών και στελεχών του Κόμματος και της νεολαίας μας, πάντα για το λαό, τη νεολαία, για το σοσιαλισμό.
Απευθύνουμε πλατύ κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά, στα σχολεία και τις σχολές. Απευθύνουμε κάλεσμα ισχυροποίησης του ΚΚΕ παντού, στα σωματεία, στους συλλόγους και στις εκλογές όποτε κι αν γίνουν στις βουλευτικές, τις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές.»
